Marry Nasveld
werd ook zeer gemist! Maar ja alles houdt een keer op, nietwaar
31 oktober jl. was het weer zover. Het bridgeweekend stond voor de deur en om half twee vertrokken we goedgeluimd naar Oisterwijk.
Helaas was onze puzzel/kronkelaar Aart ziek geworden en moesten we het in de bus zonder het gebruikelijke huiswerk doen. Dit zorgde altijd voor veel hilariteit en werd dus echt gemist!
Bij aankomst een lekker bakkie koffie met een gevulde koek, waarna er een aantal wandelaars om de vennen ging lopen, het was dan ook heerlijk weer. Ons opperhoofd ging voor (die van de 4-daagse) en wij dachten "dat wordt ons een te lange wandeling" en dus staken we af ..... dachten we. Een uur later dan Dick liepen we pas weer het hotel binnen, met de tong op de knieën. De plaatselijke bevolking stuurde ons van hot naar her.... we weten nu wel het Asielzoekerscentrum en de plaatselijke tennisvereniging te vinden. Maar gezellig was het wel onderweg, zelfs 6 roodkapjes kwamen we tegen.
Na het eten werd het tijd voor de 1e bridge ontmoeting, de gebruikelijke petjes kwamen weer te voorschijn en de koppels werden gevormd. Klein foutje, het systeem werd verkeerd uitgelegd en de koppels zaten zo verkeerd, dat na correctie, de scores toch niet meegenomen konden worden. En natuurlijk was dat voor mij net een superavond! Maar niet getreurd.
De volgende ochtend was er een heerlijk ontbijt, met voor ieder wat wils om daarna met de bus naar Den Bosch te vertrekken. In het Jeroen Bosch Art centrum werden we getrakteerd op koffie met een Bossche bol, die uiteraard met vork en mes gegeten moest worden, zo doen ze dat in Brabant. Verwelkomd werden we door een 'oud' Hellevoeter, die terug was gegaan naar z'n roots van het Bourgondische Brabantse leven. De ploeg splitste zich daarna in drieën, de één ging winkelen, de ander deed de rondleiding door de St. Jan en weer een ander liep mee met een rondwandeling door Den Bosch. Hier deed ik dus aan mee. De vrouwelijke gids deed het heel leuk en ontspannen en hoewel ik al een aantal jaren in Den Bosch kom, zag ik toch heel veel plekjes, die ik nog nooit gezien had. Helaas wilde het weer niet meewerken dus gingen we 1,5 uur eerder terug naar het hotel waar, U raadt het al, 2 groepjes meteen gingen kaarten.
Het diner zaterdagavond was uitstekend verzorgd en al snel zochten we onze vaste partner op om de 2e bridge sessie te beginnen. De spellen werden zelf geschut, maar oh jé het leken wel Ruitenboer spelletjes en alhoewel we plezier hadden, Hans en ik, de scores bleven helaas achter. Zondag maar revanche nemen!
Na weer een prima ontbijtje gingen we aan de slag voor het 3e bridge gedeelte en Hans en ik kwamen nu goed uit de verf en hadden na afloop zelfs 56%. Bij lange na niet goed genoeg om te winnen, maar dat hoeft ook niet. Gezellig was het wel!
Na de uitstekende warme lunch kwam de prijsuitreiking al weer in zicht.
Het gedicht van
Marry
Marry Nasveld
werd ook zeer gemist! Maar ja alles houdt een keer op, nietwaar
Grappig genoeg was het invalpaar uit Oisterwijk de winnaar, van het bridgen, maar de nrs. 2 werden Yvonne Been en Gerda Dekker. De winnaars van deze 2008 editie (bridgen en foto's samen) waren Yvonne Been en Hennie Krowinkel.
Dames, namens iedereen, van harte Proficiat !
Het is al weer een jaar of vijf gelee,
Dat ze op een gezellige bridge-drive bij ons thuis maar bleven zeuren,
Kom op, ga nou ook eens een keer een weekend mee.
Na lang aarzelen gaf ik me tenslotte gewonnen, maar ik had een addertje onder het gras,
En dat kwam me in deze situatie bijzonder goed van pas.
Ik keek
mijnheer Monster
eens diep in de ogen en sprak toen héél beslist:
Oké Maar dan wil ik ook iets leuks gaan doen, en mijn voorwaarde is: JIJ doet mee!
Ik dacht, dat is gelopen, daar kom ik mooi van af.
Maar tot mijn grote verbazing stemde hij direct toe, je snapt wel, ik stond werkelijk paf.
Als Frans Bauer en Corrie Konings stalen we de show en iedereen genoot en vond het een geslaagde grap.
Maar Dick had z'n trouwpak uit de mottenballen gehaald en had het Spaans benauwd, want dat zat natuurlijk véél te krap.
Maar nu komt het ergste, elk jaar met het weekend wordt me gevraagd het nog één keertje te herhalen.
En ja, ik heb het voor volgend jaar beloofd, al ben ik bang, dat de mannelijke helft van ons duo, als hij dit leest,
misschien een beetje zit te balen.
Maar als je met elkaar zo veel plezier kunt beleven en je echt één grote familie bent,
Dan moet het zeker wel gaan lukken, we zijn tenslotte wel wat gewend.
Sommige bekende gezichten heb ik dit jaar gemist, dus lieve mensen, geef je vroegtijdig op,
Want als de bus vol is, ja, dan hebben we weer een ledenstop!
Grote bewondering heb ik voor de organisatoren van dit geheel.
Tot in de puntjes verzorgd en niets is hen iets te veel
Om het iedereen naar de zin te maken, ik geef het je te doen.
Van mij voor al die harde werkers een héle dikke zoen!
In de bossen of op het strand, het is mij om het even;
Eén ding is zeker, er is altijd van alles te beleven.
Dit is wat ik even wilde zeggen,
over ieders inzet valt niets meer uit te leggen!
Hopelijk tot volgend jaar!!
Jannie Briggeman
Jannie